Complejos de verano.


Ya os he contado alguna vez que pese a tener "razones" (si atendemos a los cánones social y mayoritariamente aceptados), no he sido una mujer excesivamente acomplejada por su físico. A ver, que tengo mis días, como todo el mundo, pero por lo general no me he dejado llevar por esos complejos, ni he impedido que me dejasen hacer las cosas que me apetecía hacer. Por lo general. 

Y es que, si cuando alguien es infeliz con su cuerpo, alguien aparece para decirle que no tiene motivos, creo que algo parecido ocurre a la inversa: cuando alguien es feliz con su cuerpo, a pesar de sus defectos, cuando no tiene problemas con sus kilos, sus cicatrices o sus estrías, aparece alguien para decirle que debería tenerlos. 

En mi caso ese alguien es, sobre todo, mi madre.

Desde que tengo memoria, recuerdo a mi madre haciendo observaciones poco halagadoras sobre mi cuerpo. Y mi memoria es muy buena. La etapa más intensa empieza en mi adolescencia. Cuando iba a comprarme ropa la pesadilla era constante: eso no, eso te hace gorda, eso no le va bien a tus muslos, eso te marca demasiado el pecho, eso ... Era horroroso. Porque yo me miraba en el espejo del probador y me veía bien (con lo difícil que es eso), pero salía y mi madre me hundía en la más absoluta miseria. Será por eso de que dicen que quien bien te quiere te hará llorar.

Eso era todo el año, pero en verano la cosa era tremenda. Porque los vestidos son más cortos, o tienen menos tela, o porque se llevan colores más claros. Y, también, porque llega la temida hora de comprar el traje de baño. 

Yo siempre he sido muy de bikini, desde que he podido elegir. Sí, a pesar de mis kilos de más. Sí, porque me gustaba, y punto. Pues mi madre no ha llevado eso bien nunca. De hecho tengo la certeza de que fue ella la que hizo desaparecer mi bikini favorito de todos los tiempos (negro, de triángulo, con estampado hawaiano) para ver si conseguía que me comprase un bañador.  Y porque los trajes de neopreno son caros, que si no...

Tengo un bañador, morado, sencillo. Lo compré en el momento en el que mi autoestima ha estado más tocada. Cada vez que lo saco, recuerdo los comentarios de la vendedora: "Este es perfecto así para chicas... como tú. No es llamativo, tiene mucho refuerzo, disimula...". Y sí, porque estaba en un momento muy malo, pero hoy le habría dicho...¿qué tiene que disimular? Por eso este verano me he propuesto comprarme otro bañador y mandar ese al carajo.

Hace poco, en un arrebato, me pedí un bañador por Internet. Este. 


Para mí es un sueño hecho realidad, por el estilo, por el estampado, por todo. Pero claro, cuando llegue lo mismo me queda como una patada en el culo. Así que hoy, aprovechando que tengo que llenar el tiempo, me he ido de mercadillo, a la caza y captura de un bañador. No, de un bañador no. De un bikini. 

Me he probado un par y he pensado en mi madre, en la cara que iba a poner cuando volviese con el bikini. De hecho, últimamente está muy preocupada por mi apariencia física. Lleva unos días dándome la lata con un vestido de verano porque es "muy corto" y con otro porque es "demasiado ajustado, así no puedes salir a la calle". Ay, qué cruz. Al final no me he comprado el bikini, pero no ha sido por los complejos que haya podido infundirme mi madre, sino porque no he encontrado ningún bikini que reuniese las dos condiciones fundamentales: bonito + cómodo. Pero estoy decidida a hacerme con un bikini nuevo. Porque la vida es demasiado corta para llenarla de complejos. 



Comentarios

  1. No importa lo que diga la báscula.

    Eres una diosa.


    :*

    ResponderEliminar
  2. Els complexos no serveixen per a res, tret per a amargar-te la vida: fas molt ben fet de no tenir-ne!

    (M'agradaria veure't amb aquells dos vestits que censura la teva mare, de segur que et queden molt bé.)

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Pues hombre, estoy buenísima, así que ya te lo digo yo: sí, me quedan bien XD

      Eliminar
  3. Ponte todos los bikinis que te gusten del mundo preciosa <3

    ResponderEliminar
  4. Pfffff... pues bienvenida al club. Yo tengo ratos en que me veo mona con algunas cosas y otros en que me da tan igual todo, que me pasaría el día con el pijama del trabajo (mi mira que los pijamas son anti... anti... ANTITODO).

    Tema madres. Un mundo. La cosa es hundirnos. La mía y yo no coincidimos en apenas nada.

    Tema bikinis. Yo desde que descubrí mi tienda favorita de lencería del mundo mundial (una de las dos que te puse por el "piopío") soy feliz. Me cabe el culo y tengo partes de arriba de mi talla (que es rara).
    Otra opción, si quieres mirar, es Surania. Es una tienda online en la que tú te diseñas el bañador/bikini con los estampados que tienen, tus medidas, y los modelos que quieras combinar... la calidad no es mala. Yo pedí uno el año pasado y está muy bien (aunque no me está bien la parte de arriba... y mira que lo cogí bandeau para no tener tanto problema, pero nada).

    En fin... tallas, cuerpos, ropas, bikinis... Total, yo este verano me quedo en operación pareo (o, mejor dicho, pantaloncito de deporte, que me he apuntado a un curso de piragüismo XD)

    Besotes

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Ay, nena, es que yo no paso por Madrid, pero sé que ahí me apañaría >_< Pero bueno.

      La mía y yo (mi madre) ni te cuento.

      :*

      Eliminar
  5. Yo soy muy afortunada. Mi madre tiene buenos ojos para mí y buen ojo también. Creo que la ropa que mejor me ha quedado de todo tipo me la ha comprado ella XD

    Aún así, yo no tengo ropa de playa. Creo que tengo un bañador de natación y uno negro más sencillo para cuando voy al spa. Nunca me han gustado los bikinis y yo sí que soy de las que usarían el neopreno XDDDD

    También es cierto que como no me gusta la playa y no me gusta enseñar mucho la piel, pues no tengo problema con las compras de verano. Yo soy de vestidos y faldas largas y mangas largas. De tela fina, eso sí :)

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. ¡Y estás muy buena! ¡Qué cohones! :D

      Eliminar
    2. Jajajajajaja. Yo ando buscando vestidos largos y vaporosos, pero no estoy teniendo suerte >_<

      Mua!

      Eliminar
  6. Madres... me parece que más de unx podríamos hacer un blog sólo hablando de ellas...

    Con lo bueno que es vivir sin complejos...

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Jajajaja, yo intento evitar el tema todo lo posible...

      Eliminar
  7. A mí intentaron acomplejarme por mi extrema delgadez durante años y, en algún momento, casi lo consiguieron. ¿Quién no ha tenido algún complejo en su adolescencia?. Pero, no hay nada mejor que sentirse a gusto con uno mismo. Y ¡que le den a lo que digan los demás!
    Yo siempre he sido de bikini (y más de topless), pero últimamente me apetece muchísimo comprarme un bañador. Y es que ése que te has comprado me tiene enamorada... (seguro que vas a estar estupenda con él)
    ¡Fuera complejos!
    Un besote, Bettie

    ResponderEliminar
  8. Creo que lo de la madre hundiéndote en la miseria es algo que me suena demasiado... Tú ponte lo que te salga de las narices, mujer, y pasando de lo que diga.

    Besos.

    ResponderEliminar
  9. Para comprar lo que a uno le gusta, hay que ir solo.

    Saludos

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Totalmente de acuerdo. Siempre dije que, si algún día me caso, iría sola a comprarme el vestido xD

      Eliminar
  10. Pues como te decía ayer por el twitter, me alegro de que tu visión acerca del mundo bañador-bikini haya tornado a positiva. En mi post sobre el bikini perfecto no parecías tener muchas ganas de bikinis ni de baños. El bañador es moniiiisisiiimo, ya era de jubilar ese horroroso que dices que tienes.

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Es más, he encontrado un bikini por ahí huérfano, se acabó el bañador horroroso.

      :*

      Eliminar
    2. SÍiiii!!!! Como se aplaude en signos?? ((())) (((())))

      Eliminar
    3. SÍiiii!!!! Como se aplaude en signos?? ((())) (((())))

      Eliminar
    4. Ya he estrenado el bikini huérfano. Para que veas que soy aplicada XD

      Eliminar
  11. Con madres así... ¿quién necesita bullying en el colego? :(
    ¡Un abrazo!

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Jajajaja. Pues también tenía de eso. Para que no me faltase de nada

      Eliminar
  12. Madre mía, qué panorama.
    A mí me tienen crucificada pero por el lado contrario. No sé si a ti te pasa o si es solo cosa mía, pero yo en verano me aplatano y como menos. No por una absurda "operación bikini", que a mí me gustan mis lorcitas y en invierno abrigan que no veas, sino porque tengo calor y me apetecen cosas fresquitas y ligeras. Pos to'l día que si estoy muy delgada, que si no como nada, que si tengo anorexia... pero vamos a ver, por Dios, si estoy en mi peso ideal(un poco pa'rriba, pero ya ves tú) y como bien, por qué tengo que comerme un cocido a las tres de la tarde y con 29º a la sombra. QUE NO ESTOY A DIETA, ES QUE ME TOMO ESO Y ME CONVIERTO EN UN VOLCÁN EN ERUPCIÓN.

    Yo que sé, la gente está muy bobica. A mí me han llegado a decir que por qué me tomo una botella de agua en un bar, que si tengo miedo a tomar calorías(que no es que no me gusten los refrescos y tenga sed; no, es que no quiero engordar). En fins... pa' que después la misma persona que me lo dijo me llame gorda.

    LOCOS TODOS. Y ME GUSTA TU BAÑADOR. MUCHO.

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. El caso es opinar, niña... >_<

      Me alegro de que te guste :D Yo tengo gana de que me llegue YA xD

      Eliminar
  13. El bañador es preciosísimo. Últimamente están sacando unos bañadores monísimos porque vuelven a estar de moda.
    Una cosa que me llama la atención es que hayas salido tan bien incluso con tu madre ahí minándote la moral. Una persona que de verdad tiene un problema con sus complejos, no suele ir contándolos, así que no estoy preocupada por ti en ese sentido ;) me alegro de que te quieras tal como eres.
    Y ponte lo que quieras! Seguro que estás monísima con el bikini, con el vestido y con lo que te pongas!
    Besitoss

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. JAJAJAJJAJA "Me llama la atención que hayas salido tan bien" JAJAJAJAJAJAJA. A mí también xDDDDDDDDDDDDDDDDD No, en serio. Con el machaque al que se me ha sometido, lo raro es que no haya hecho más gilipolleces.

      Y sí, vuelven a estar de moda. En el mercadillo que estuve el otro día vi un par de bikinis así de estilo marinero, un poco 50s :D

      Eliminar

Publicar un comentario

¡Adelante! Deja tu retal :)

Entradas populares de este blog

Cómo aprobé el nivel Avanzado de la EOI preparándome por mi cuenta.

Tontos-a-las-tres.

Libro: La edad de la ira, de Fernando J. López